Fraude
Je kent ze wel, van die types die op een verjaardag stoer vertellen dat ze toch maar mooi de verzekeraar een poot hebben uitgedraaid. Iedereen lacht, want ach, die verzekeraars hebben toch geld zat. Heb je je ooit gerealiseerd dat jij meebetaalt aan dat soort foute praktijken? Jaarlijks worden (schade)verzekeraars getild voor honderden miljoenen. Het is uiteindelijk de eerlijke consument die daarvoor de rekening betaalt.
Er worden vaak grapjes over verzekeringsfraude gemaakt. Triest, vooral omdat de daders meestal op verjaardagen niet stilstaan bij de gevolgen van hun gedrag. Fraude is strafbaar en dus kunnen verzekeraars daarvan aangifte doen bij de politie en de schade direct verhalen bij de fraudeur. Daarnaast is de kans groot dat verzekeraars een fraudeur langere tijd niet of alleen tegen een fiks hogere premie willen verzekeren. Best lastig als je graag je huis tegen brand wilt verzekeren, of auto wilt blijven rijden.
Kenmerken
Er zijn diverse vormen van fraude, bijvoorbeeld:
-
verzekerden die kostbaarheden claimen die helemaal niet zijn gestolen;
-
verzekerden die onjuiste gezondheidsgegevens doorgeven als ze een levensverzekering aangaan;
-
verzekerden die een verhaal verzinnen om een schade binnen de voorwaarden van een verzekering te kunnen claimen;
-
slachtoffers van een ongeval die hun letsel veel erger doen voorkomen om meer schadevergoeding te kunnen claimen;
-
de schadeherstelbranche die niet-uitgevoerde reparaties claimt.
Als het gaat om consumentenfraude onderscheiden verzekeraars grofweg vier soorten fraude:
- Majoreren: meer claimen dan de werkelijke schade.
- Fingeren: net doen alsof je schade hebt die (wel) onder de dekking valt.
- Ensceneren: opzettelijk schade veroorzaken om een uitkering te krijgen.
- Liegen/verzwijgen: bij het aanvragen of sluiten van een verzekering opzettelijk verkeerde of onvolledige informatie verstrekken.
Lik-op-stukbeleid
Om te voorkomen dat eerlijke premiebetalers voor de kosten opdraaien en om potentiële daders af te schrikken, hanteren verzekeraars een lik-op-stukbeleid om schade direct te verhalen op fraudeurs. Verzekeraars moeten verschillende werkzaamheden en onderzoek uitvoeren na een valse claim. Die kosten gaan ze bij de fraudeur verhalen aan de hand van een standaard vergoeding van 532 euro. Naast dit bedrag mag de verzekeraar ook nog de directe schade (onterecht uitgekeerde bedragen) verhalen op de fraudeur. Lees hier meer over het lik-op-stukbeleid.
Voor wie en waarom?
Fraude is maatschappelijk onacceptabel, mede omdat het de verzekeringspremies onnodig verhoogt. Tegen verzekeringsfraude wordt dan ook hard opgetreden. Het Verbond van Verzekeraars, waar bijna alle Nederlandse schade- en levensverzekeraars bij zijn aangesloten, heeft in het voorjaar van 2007 het Centrum Bestrijding Verzekeringscriminaliteit (CBV) opgericht. Dit CBV coördineert de aanpak van fraude voor de hele verzekeringsbedrijfstak en overlegt ook met de andere partijen in de financiële sector, de overheid, politie en het Openbaar Ministerie over samenwerking in de strijd tegen financieel-economische criminaliteit.
Fraude door middel van cybercriminaliteit levert steeds vaker gevaar op voor verzekeraars en hun klanten. Het CBV houdt zich daarom ook bezig met de cybersecurity voor de gehele Nederlandse verzekeringssector door te waarschuwen bij concrete dreigingen en te helpen bij cyberincidenten die een impact (kunnen) hebben op verzekeraars en andere partijen.
Daarnaast speelt de Stichting Centraal Informatie Systeem (CIS) een belangrijke rol in het opsporen van fraude. In deze stichting werken alle Nederlandse verzekeraars en hun gevolmachtigd agenten samen. Zij delen via een databank informatie op het gebied van verzekeringsfraude en ander misbruik, zodat ze risico’s goed kunnen beoordelen. In die databank worden bijvoorbeeld ook gegevens opgenomen als de rechtbank jou een ontzegging van de rijbevoegdheid heeft opgelegd.
CIS-registratie
Bij bewezen fraude zijn de gegevens van de fraudeur voor de hele verzekeringsbranche zichtbaar.
Wees niet bang: je kunt niet zomaar ongemerkt of zonder reden in het waarschuwingsregister komen. De overheid verbindt namelijk strenge regels aan de registratie en controleert dat ook geregeld. Je verzekeraar of gevolmachtigd agent moet ook vooraf melden dat hij je gegevens registreert. Dat kan op de webpagina van de verzekeraar over privacy, in de polisvoorwaarden of op het schadeaangifteformulier in een bepaling over persoonsregistratie, maar het kan ook in een aparte brief.
Wil jij weten wat er over jou geregistreerd staat? Op de website van de Stichting CIS kun je lezen hoe je inzage krijgt in je gegevens. Ook lees je op die website welke stappen je kunt zetten als je het niet met de registratie eens bent.
Let op!
Als je een vermoeden van fraude hebt, kun je dat (ook anoniem) melden bij het Centrum Bestrijding Verzekeringscriminaliteit (CBV) van het Verbond. Neem hiervoor contact op via cbv@verzekeraars.nl of bel met 070-333 85 00.
